БЕЛЛИНИ

БЕЛЛИ́НИ Винченцо (3. 11. 1801, Катания, Си­цилия – 23. 9. 1835, Пюто, Парижге жакын; кайрадан көмүлгөн жери – Катания, 1876) – италиялык композитор. Музыканттардын үй-бүлөсү­нөн (чоң атасы органист жана композитор, атасы ди­рижёр болгон). 1819–1825-жылдары Неаполдо «Сан-Себастьяно» консерваториясында окуган. 1825-жылы алгачкы «Адельсон жана Сальвини» операсын жазган. Беллини «Бианка жана Фернандо» операсы (1826, «Сан-Карло» театры, Неа­поль) менен таанылган. «Бө­төн кыз» (Милан), «Заира»

(Парма; экөө тең 1829), «Капулетти жана Мон­текки» (У. Шекспир; 1830, Венеция), «Сомнам­була» жана «Норма» опералары менен чоң ийгилик­терге жетишкен. «Беатриче ди Тенда» (1833, Ве­неция) операсынын премьерасынан кийин Ита­лияны таштап, Лондонго, андан кийин Парижге келген. Ж. Россининин колдоосунда Ф. Шопен менен достук мамиледе болот. Италиялык труппа үчүн Парижде «Пуритандар» операсын (В. Скотт, 1835) жазган. Бул опера Беллиниге ийгилик алып кел­ген. Опера композитору катары (10 опера) атак­ка ээ болгон. 20 чиркөө чыгармалары (1825), 7 симфониясы (1821–1824), каприччио жана форте­пьяно үчүн полонез (4 кол менен), бир нече ырла­ры, гобой жана кылдуу аспаптар үчүн концерти сакталып калган. Ардактуу легион ордени менен сыйланган (1835).