ИБРАГИМОВ Галимжан

ИБРАГИМОВ Галимжан Гирфанович [28.3. (19. 4). 1887, Уфа уезди, Стерлитамак губерниясы, Султанмурат кыштагы – 21. 1. 1938, Казан] – татар жазуучусу, татар адабиятына негиз салгандардын бири, Социалисттик Эмгектин Баатыры (1928). Оренбург мед­ресесинде (1898–1905), Уфадагы «Галия» медре­сесинде (1906–09) окуган. Чыгармачылыгы 1907-жыл­дан башталган. Анын 1910–12-жылдарда жазылган чы­гармаларына субъективдүү романтизм мүнөздүү («Деңизде», 1911; «Сүйүү – бакыт», 1912). «Та­тар аялдарынын тагдыры» (1911), «Жаш жүрөк­төр» (1912), «Табийгат перзенти» (1914) аттуу чыгармалары аркылуу таанылган. Ибрагимовдун чыгар­малары Орто Азия элдеринин адабиятында реалист­тик прозанын пайда болушуна ж-а өөрчүшүнө чоң таасир тийгизген. Ибрагимов «Жаңы адамдар» пье­сасынын, «Кызыл гүл» (1922) повестинин, «Биз­дин күндөр (1920), «Талаа кызы» (1924), «Терең тамырлар» (1928) романдарынын автору. «Ада­бият теориясы» (1916), «Татар орфографиясы­нын принциптери» (1924), «Эне тилин окутуу­нун методикасы» (1938) аттуу илимий ж-а «Татар студенттеринин козголоңу тарыхынан» (1922) деген тарыхый эмгектери бар. Анын прозалык чыгармалары дүйнөнүн көп тилине, анын ичинде кыр­гыз тилине да которулган. Туулган айылында үй-музейи ачылган.