ДАВИД: нускалардын айырмасы
No edit summary |
No edit summary |
||
| 1 сап: | 1 сап: | ||
'''ДАВИ́Д''' '''Жак Луи''' (30. 8. 1748, Париж – 29. 12. 1825, Брюссель) – француз живописчиси. Па­рижде | '''ДАВИ́Д''' '''Жак Луи''' (30. 8. 1748, Париж – 29. 12. 1825, Брюссель) – француз живописчиси. Па­рижде жана Римде (1775–1780) окуп, 1780-жылдары революциячыл классицизмдин көрүнүктүү өкүлү ка­тары таанылган. Ал кездеги сүрөттөрүнүн көбү («Горацийлер анты», 1784; «Ликторлор Брутка анын уулдарынын сөөгүн алып келе жатышат», 1789) революциячыл классицизм көркөм чыгармачылыкта­гы жарандуулуктун үлгүсү деп эсептелген анти­ка дүйнөсүндөгү каармандыкка байланыштуу тартылган. Давид француз буржуазиялык революциясы­нын тушунда активдүү якобинчи болуп, ал рев­олюциялык маанай чыгармаларында да чагылдырыл­ган («Топ ойноочу залдагы ант» 1791; «Марат­тын өлүмү» 1793, жана башкалар). Кийинчерээк Наполе­ондун сүрөттөрүн чебер тартып, анын купулуна толгон («Такка отуруу шааниси», 1805–1807; «Бо­напарт Сен-Бернар ашуусунда», 1800). XIX кылымдын башында Давид француз ''академизминин'' беделдүү өкүлү болуп калган. Бурбондор такка кайра келгенде, Давид 1816-жылы Брюсселге кетүүгө аргасыз болгон. | ||
[[File:ДАВИД2.png | thumb | Ж. Л. Давид. «Горацийлердин анты». 1784. Лувр. Париж.]] | [[File:ДАВИД2.png | thumb | Ж. Л. Давид. «Горацийлердин анты». 1784. Лувр. Париж.|337x337px]] | ||
[[Файл:Давид.jpg|left|thumb|250x250px]] | |||
[[Category: 3-том, 5-85 бб]] | |||
08:50, 19 Март (Жалган куран) 2025 -деги абалы
ДАВИ́Д Жак Луи (30. 8. 1748, Париж – 29. 12. 1825, Брюссель) – француз живописчиси. Парижде жана Римде (1775–1780) окуп, 1780-жылдары революциячыл классицизмдин көрүнүктүү өкүлү катары таанылган. Ал кездеги сүрөттөрүнүн көбү («Горацийлер анты», 1784; «Ликторлор Брутка анын уулдарынын сөөгүн алып келе жатышат», 1789) революциячыл классицизм көркөм чыгармачылыктагы жарандуулуктун үлгүсү деп эсептелген антика дүйнөсүндөгү каармандыкка байланыштуу тартылган. Давид француз буржуазиялык революциясынын тушунда активдүү якобинчи болуп, ал революциялык маанай чыгармаларында да чагылдырылган («Топ ойноочу залдагы ант» 1791; «Мараттын өлүмү» 1793, жана башкалар). Кийинчерээк Наполеондун сүрөттөрүн чебер тартып, анын купулуна толгон («Такка отуруу шааниси», 1805–1807; «Бонапарт Сен-Бернар ашуусунда», 1800). XIX кылымдын башында Давид француз академизминин беделдүү өкүлү болуп калган. Бурбондор такка кайра келгенде, Давид 1816-жылы Брюсселге кетүүгө аргасыз болгон.
