ВАЗОВ

ВА́ЗОВ Иван Минчов (27. 6. 1850, Сопот – 22. 9. 1921, София) – болгар жазуучусу, коомдук ишмер, сын реализминин көрүнүктүү өкүлү. 1876–77-ж. Румынияда эмиграцияда жүргөн. Орус-түрк согушунда (1877–78) орус армиясына кызмат кылган. Болгария түрк эзүүсүнөн бошонгондон кийин Берковица ш-нда сот (1879–89), 1897–99-ж. агартуу министри болуп иштеген. Чыг-лыгы 1870-ж. башталган. Болгар элинин түрк бийлигине каршы күрөшүн чагылдырган «Туу жана гусла» (1876), «Болгария кайгысы» (1877), «Кутулуу» (1878) аттуу ыр жыйнактары жарык көргөн. Рев-ячыл-патриоттук ырларында, «Унутулгандар эпопеясы» поэмалар циклинде (1881–84), «Эзүү астында» романында (1889–90) улуттук-боштондук кыймылды сүрөттөгөн. В. – «Жаӊы жер» романынын (1896), Болгариянын о. кылымдагы турмушунан алынган «Туӊгуюкка карай» (1908), «Борислав» (1909) тарыхый драмаларынын, «Куулгандар» (1894), «Жылуу жер издегендер» (1903) комедияларынын автору. Ал негизинен демокр. идеологияны жактаган жазуучу катары таанылган.
Ад.: Державин Н. С. Иван Вазов. Жизнь и творчество. М.; Л., 1948; Очерки истории болгарской литературы XIX–XX вв. М., 1959.