ЖИВОПИСТҮҮЛҮК

ЖИВОПИСТҮҮЛҮК (көркөмдүүлүк) – реалист­тик көркөм искуccтводо биринчи кезекте станоктук живописке мүнөздүү болгон буюмдар дүй­нөсүнүн объективдүү сапаттарын чагылдырган көркөм аткаруунун кээ бир өзгөчө белгилери (касиеттери). Курчап турган чөйрөнүн көзгө көрүнгөн көрүнүштөрү эч качан селейип катып калган формалардын жыйындысы боло албайт, себеби алар жашоонун, кыймылдын, материал­дык дүйнөнүн өзгөрүп турушун анын сырткы көрүнүшү аркылуу билдиришет. Табиятта жана көркөм искусстводо көз менен көрүп турган түс жана жарык айкалышынын чыныгы ийкемдүү (кый­мылдуу) динамикасын, контрасттардын мол­дугун, бир түстөн экинчи түскө өтүүдөгү жум­шактыкты көркөмдүү деп атаса болот. Улуу реа­лист-сүрөтчүлөр Рембрандт, Веласкес, В. И. Су­риков, И. Е. Репиндин чыгармаларында живопистүүлүк та­бигый нерсени, жашоонун бардык жактарын чагылдырууда эң кубаттуу көркөм каражат ка­тары пайдаланылган. Реалисттик практикада ал өзгөрүүсүз касиет катары каралбайт, себеби анын мүнөзү жана «ченеми» кашкайган чындык­тын талаптары менен шартталган. Живопистүүлүктү көрсөтүүнү башкы максат кылып алган жерде ал бара-бара бир нерсени сырт көрүнүшүнөн кабыл алууга шарт түзөт жана формалисттик жасалмалуу­лукка айланат. «Живопистүүлүк» термини графикада, айкелчиликте, жасалга-колдонмо өнөрүндө алар­дын ар биринин милдеттерин, мүнөзүн жана сүрөттөө мүмкүнчүлүктөрүн эске алуу менен пай­даланылат.